ગેટ – ટુગેધર – ટૂંકી વાર્તા

વિકીએ રોનિતને કોલ કર્યો.

વિકી : હેલ્લો, રોનિત.
શીલા : હું શીલા બોલું છું.
વિકી : ભાભી રોનિત છે?
શીલા : તે તો ગણેશ વિસર્જનમાં ગયા છે. મોબાઈલ નથી લઈ ગયા.
વિકી : અરે હા, આજ તો વિસર્જન છે. ભૂલી ગયો. તમે નાં ગયા સાથે?
શીલા : નાં. અમારી સોસાયટીના લોકો એ ભેગા મળી ને ગણેશ સ્થાપના કરી હતી.
અને સોસાયટી નાં બધાં પુરુષો જ ગયા છે વિસર્જનમાં. તમારે કામ હતું રોનિત નું?
વિકી : કામ તો હતું. કોલેજના બધાં જુના મિત્રોનું એક ગેટ-ટુગેધર રાખવું હતું.
તેના વિશે વાત કરવી હતી.
શીલા : હમણાં આવે એટલે ફોન કરાવું.

એક કલાક પછી વિકી ને કોલ આવ્યો. રોનિત નાં નંબર હતાં.

વિકી : હેલ્લો, રોનિત.
શીલા : શીલા બોલું છું. રોનિત ઉંઘી ગયા છે.
વિકી : કેમ?! બહુ થાકી ગયો છે?
શીલા : હા, એટલા થાક્યા કે સદા માટે ઉંઘી ગયા છે.
વિકી : ભાભી આ શું બોલો છો?!
શીલા : હા, ગણેશજી ની સાથે તેમના પ્રાણ પણ વિસર્જિત થાય ગયા.
રોનિત નાં બીજા મિત્રોને તમે ફોન કરી દેશોને?
તમારે પેલું ગેટ-ટુગેધર રાખવું હતું ને, તે હવે અહીં જ થઈ જશે.

Guest Author :
બ્રિજેશ દવે ‘વિભવ’.