ખાવા-પીવાનું નથી, રોજ બળાત્કાર થઈ રહ્યો છે, રોહિંગ્યા છોકરીઓનું જીવન અન્ય દેશોમાં નરક જેવું છે

મ્યાનમારના વિસ્થાપિત રોહિંગ્યા લોકો માટે સંકટ અને વેદનાનો અંત આવતો જણાતો નથી. અહીંથી વિસ્થાપિત લોકોએ વિશ્વના ઘણા દેશોમાં આશ્રય લીધો, પરંતુ ત્યાં પણ તેમને શાંતિપૂર્ણ જીવન નથી મળી રહ્યું. મલેશિયામાં ૧૪ વર્ષની છોકરીનું જીવન નરક જેવું બની ગયું છે. તેણી કહે છે કે તેનો ૩૫ વર્ષનો પતિ તે રૂમમાં આવે છે જ્યાં તે દરરોજ રાત્રે રહે છે અને તેની સાથે બળાત્કાર કરે છે. તેના માટે આ રૂમ જેલથી ઓછો નથી. ગયા વર્ષની વાત છે જ્યારે એક રોહિંગ્યા છોકરીએ પોતાના પરિવારને બચાવવા માટે પોતાનું બલિદાન આપ્યું અને મ્યાનમાર છોડીને એક અજાણ્યા દેશમાં જતી રહી જે તેણે ક્યારેય ન જાેઈ હોય, અને એટલું જ નહીં, તેણે ત્યાંના એક પુરુષ સાથે લગ્ન કરવા પડ્યા. જેને મેં ક્યારેય જાેયો પણ નહોતો. આ બધું તેની રુચિ પ્રમાણે નહોતું થઈ રહ્યું. પરંતુ તે કહે છે કે તેનો પરિવાર ગરીબી અને ભૂખમરો, તેમજ ૨૦૧૭ માં રોહિંગ્યા મુસ્લિમ લઘુમતી પર હુમલો કરનાર મ્યાનમાર સૈન્યથી ડરથી પીડાય છે.. તંગ વાતાવરણ વચ્ચે, તેણીના એક પાડોશીને મલેશિયામાં એક માણસ મળ્યો જે છોકરીને તેના ઘરે લઈ જવા માટે ૩.૧૬ લાખ ભારતીય રૂપિયા (૩,૮૦૦ યુએસ ડોલર) ચૂકવશે. પછી તેની સાથે લગ્ન કર્યા બાદ તે તેના પરિવારને ખાવા માટે પૈસા પણ મોકલશે. પછી યુવતીએ તેના પરિવાર માટે આટલું મોટું જાેખમ લીધું અને તસ્કર સાથે અનિચ્છનીય પ્રવાસ પર નીકળી ગઈ. મ્યાનમાર અને બાંગ્લાદેશમાં શરણાર્થી શિબિરોમાં ઝડપથી બગડતી પરિસ્થિતિને કારણે મોટી સંખ્યામાં સગીર રોહિંગ્યા છોકરીઓ રોહિંગ્યા પુરુષો સાથે લગ્ન કરવા મલેશિયા તરફ દોરી જાય છે, જાે કે ત્યાં તેમની સાથે વારંવાર દુર્વ્યવહાર થતો હતો. ન્યૂઝ એજન્સી એસોસિએટેડ પ્રેસે ૨૦૨૨થી મલેશિયા આવી રહેલી ૧૨ રોહિંગ્યા નવવધૂઓ સાથે વાત કરતાં જાણવા મળ્યું કે તેમાંથી સૌથી નાની છોકરી ૧૩ વર્ષની હતી. આ છોકરીઓએ જણાવ્યું કે તેમના પતિ તેમની સાથે સારો વ્યવહાર કરતા નથી અને તેમને ક્યારેય બહાર જવા દેતા નથી. કેટલાકે કહ્યું કે મલેશિયાના પ્રવાસ દરમિયાન તેમને માર મારવામાં આવ્યો અને બળાત્કાર પણ કરવામાં આવ્યો. તેમાંથી ૫ છોકરીઓએ જણાવ્યું કે તેમના પતિઓ તેમનું શોષણ કરે છે. આમાંથી અડધી છોકરીઓ ગર્ભવતી છે અથવા તો બાળકો છે, જ્યારે આ છોકરીઓનું કહેવું છે કે તેઓ માતા બનવા માટે તૈયાર નહોતી.. આમાંથી એક ૧૬ વર્ષની છોકરીએ કહ્યું, “મારા માટે આ એકમાત્ર રસ્તો હતો.” આ છોકરીએ ૨૦૧૭નું ભયાનક દ્રશ્ય જાેયું હતું જ્યારે મ્યાનમારના સૈનિકોએ તેનું ઘર સળગાવી દીધું હતું અને તેની કાકીની હત્યા કરી હતી. તે કહે છે, “હું લગ્ન માટે તૈયાર નહોતી, પણ મારી પાસે બીજાે કોઈ વિકલ્પ નહોતો.” આ રીતે, અનિચ્છનીય લગ્ન એ રોહિંગ્યા છોકરીઓ પર એક નવો જુલમ છે. મ્યાનમારમાં સુરક્ષા દળોએ મોટી સંખ્યામાં છોકરીઓ પર બળાત્કાર કર્યો. રોહિંગ્યા સંકટ પ્રત્યે વૈશ્વિક ઉદાસીનતા અને કડક સ્થળાંતર નીતિઓએ આ છોકરીઓનું જીવન બરબાદ કર્યું છે. રોહિંગ્યા લોકો પર હુમલો કરનારી સેનાએ ૨૦૨૧માં મ્યાનમાર સરકારને ઉથલાવી દીધી હતી અને ત્યારબાદ આ વિસ્થાપિત લોકોની સ્વદેશ પરત ફરવાની આશા પણ સમાપ્ત થઈ ગઈ હતી. બીજી તરફ, બાંગ્લાદેશે અહીં કેમ્પમાં રહેતા લાખો રોહિંગ્યા શરણાર્થીઓને નાગરિકતા અથવા કામ કરવાનો અધિકાર આપવાનો ઇનકાર કરી દીધો છે. માત્ર બાંગ્લાદેશ જ નહીં, અન્ય કોઈ દેશ મોટા પાયા પર પુનર્વસનની તક આપી રહ્યા નથી. રોહિંગ્યા લોકો તેમના ઘર છોડવા માટે મજબૂર છે. મલેશિયામાં અત્યાચારનો સામનો કરી રહેલી છોકરીઓ પોલીસને ફરિયાદ કરી શકતી નથી કારણ કે તેમાંથી મોટાભાગની પાસે માન્ય દસ્તાવેજાે નથી અને તેઓ ગેરકાયદેસર ઇમિગ્રન્ટ્‌સ ગણાય છે. જાે તેઓ અધિકારીઓને અત્યાચારની જાણ કરશે, તો તેમને મલેશિયાના અટકાયત કેન્દ્રોમાં ધકેલી દેવાનું જાેખમ રહેશે.. તેવી જ રીતે, એક અન્ય છોકરી સ્ છે, જે ૧૪ વર્ષની છોકરી સાથે મલેશિયા આવી હતી.જે વ્યક્તિએ તેને પસંદ કરી હતી તે લગભગ ૫૦ વર્ષની લાગતી હતી. તે યુવતીને બીજા ઘરે લઈ ગયો જ્યાં તેણે તેની સાથે બળાત્કાર કર્યો. પછી તેણે મને રૂમમાં બંધ કરી દીધો અને મને આખો દિવસ ખોરાક કે પાણી વિના ત્યાં છોડી દીધો. જ્યારે રાત પડી ત્યારે તે ફરી પાછો આવ્યો અને તેના પર બળાત્કાર કર્યો. ત્યારપછી એમને અન્ય કોઈને સોંપવામાં આવી હતી જે તેણીને તેના મંગેતરના એપાર્ટમેન્ટમાં લઈ ગયો હતો. તેણી તેના મંગેતરને કહેવાની હિંમત કરી શકતી ન હતી કે તેણી પર બળાત્કાર થયો હતો, કારણ કે તેણીને ડર હતો કે જાે તેણીએ આવું કર્યું, તો તે નકારવામાં આવશે. તેનો મંગેતર તે જ દિવસે લગ્ન કરવા માંગતો હતો. પરંતુ બળાત્કારને કારણે લોહી વહી જવાને કારણે યુવતીએ તેના પતિને કહ્યું કે તેણીને પીરીયડ પર છે. છોકરી ઘરે પાછા જવા માંગે છે, પરંતુ પાછા જઈ શકતી નથી, તેણી કહે છે, ‘મારે ઘરે પાછા જવું છે, પણ નથી કરી શકતી. હું અહીં ફસાયેલો અનુભવું છું.”